BIESZCZADZKIE PEREŁKI ARCHITEKTURY CERKIEWNEJ UNESCO

Wyjątkowa i jedyna na Podkarpaciu cerkiew w stylu bojkowskim! Cerkiew unikatowa w skali światowej. Góruje nad okolicą, a otaczające ją kilkusetletnie drzewa pewno mogłyby opowiedzieć wiele historii z czasów, gdy Smolnik był liczną i gwarną wioską. W latach świetności znajdowały się tu dwa tartaki parowe, cegielnia, garbarnia, olejarnia, mleczarnia oraz dwa młyny wodne.

Cerkiew została wybudowana w 1791 r. Niestety dzieje historii jej nie oszczędziły. Po wysiedleniach ludności bojkowskiej stała się niepotrzebna i opuszczona. Przez parę lat składowano w niej nawet siano. Dopiero gdy w 1974 r. cerkiew została przekształcona w kościół rzymskokatolicki, na nowo doceniono świątynię. We wnętrzu nie zachowało się oryginalne wyposażenie, a jednak urządzono ją w piękny współczesny sposób, a wśród tego wyposażenia szczególne wrażenie robi okazały żyrandol z poroży jeleni.

Zbudowana w latach 1801–1803 dla ludności łemkowskiej. Po wysiedleniu ludności do 1961 r. cerkiew służyła wiernym rzymskokatolickim. Po powrocie Łemków w 1963 r., cerkiew stała się ponownie miejscem modlitwy w ojczystym języku, podkreślając bogactwo kulturowe Bieszczad.

Z turzańską cerkwią jest związana legenda, która mówi, że to Matka Boska wyznaczyła miejsce nowej cerkwi, gdy podczas pożaru starszej świątyni przez wybite okno wyleciała ikona Bogurodzicy i upadła właśnie na miejscu obecnej cerkwi.

Wnętrze cerkwi zasługuje na szczególną uwagę. Na widocznej polichromii widnieje malowidło przedstawiające św. Olgę pouczającą św. Włodzimierza oraz Łemka siejącego zboże, a w tle artysta przedstawił typowy beskidzki krajobraz. Wśród malowideł znajduje się również wyobrażenie Chrystusa z łemkowską rodziną w góralskiej chacie. Wyjątkową funkcję spełniała zakrystia południowa, która była używana jako przechowalnia świec (parafianie nie musieli nosić ich z domu).