Niedaleko od obleganej Zapory w Solinie znajduje się mniej eksplorowana przez turystów Zapora w Myczkowcach. San tworzy tutaj malowniczy przełom, a naturalnie spadająca na turbiny woda umożliwia pozyskanie 8,4 MW mocy. Jej budowę przerwał wybuch II w. ś., a przedwojenny projekt zrealizowano w pełni dopiero w l. 1956-1960. Powstało wówczas jezioro o pow. 2 km2 , otoczone stromymi stokami Grodziska (556 m), Berda (577 m) i Kozińca (524 m). Jezioro Myczkowieckie określane jest jako raj dla kajakarzy i wędkarzy. Podczas budowy Zapory natrafiono na liczne dobrze zachowane średniowieczne ślady osadnictwa, badania nad którymi rozpoczęto w 2017 r.
Wokół jeziora wiedzie niebieski szlak spacerowy „Niebieska Łezka” o długości około 5 km. Okolica obfituje w obszary chronionego krajobrazu. Rezerwat „Nad Jeziorem Myczkowieckim” przyciąga oryginalnymi wychodniami skalnymi. W rezerwacie „Przełom Sanu pod Grodziskiem” chroniącym piękno tutejszego zakola Sanu, można obserwować m.in. orlika krzykliwego. Celem ochrony rezerwatu „Koziniec” jest wzgórze, z którego roztacza się panorama na jeziora Myczkowieckie i Solińskie.
Zapora w liczbach:
długość: 460 m
wysokość: 17,5 m
wydajność: produkuje o ¼ mniej energii niż Zapora Solińska, zajmując 24-krotnie mniej powierzchni.
Warto zobaczyć w okolicy:
- cerkiew greckokatolicką pw. św. Paraskewy w Górzance
- ruiny greckokatolickiej cerkwi Przemienienia Pańskiego w Berezce
- pomnik przyrody Skałki Myczkowieckie
- zaporę w Solinie
- ruiny zamku Sobień
- Bieszczadzkie Drezyny Rowerowe
- rezerwat przyrody „Bobry w Uhercach”
- umocnienia Linii Mołotowa
- Muzeum Kultury Bojków w Myczkowie
- Centrum Kultury Ekumenicznej im. św. Jana Pawła II w Myczkowcach
Zdjęcie główne: Piotr Pituła
